تأثیر راند بالینی بر بیماران بخش های داخلی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان: دیدگاه تیم مراقبت

مقدمه: راند بالینی به عنوان یکی از روش های آموزش بالینی، می تواند سبب بروز احساس نامطلوب در بیماران شود و تیم درمانی می توانند این مشکلات را گزارش نمایند. هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر راندهای بالینی بر بیمار از دیدگاه تیم ارائه دهنده خدمات درمانی است. روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1385 بر روی 150 نفر از کادر درمانی و تیم مراقبت، شامل کارآموزان، کارورزان و پرستاران بخش های داخلی بیمارستان های آموزشی اصفهان که به صورت آسان انتخاب شده بودند انجام گرفت. پرسشنامه ای که شامل مشخصات دموگرافیک و نظرات تیم مراقبتی در مورد شیوه برگزاری راند، سیاهه اتفاقات تجربه شده توسط بیمار، و نظرات کادر درمانی در مورد احساس بیماران به روند راند بالینی بود، به صورت خودایفا توزیع شد. داده ها با نرم افزار spss به صورت توزیع فراوانی پاسخ ها، میانگین و انحراف استاندارد تجزیه و تحلیل و مقایسه ها با anova انجام شد. نتایج: تیم درمانی معتقد بودند که بیشترین رضایت بیماران از انجام اعمال توسط کارورز و دستیار، دقت و پی گیری در کارهای درمانی، نتیجه کلی بستری، و طول مدت ویزیت بود. کمترین رضایت بیماران از تعداد افراد معاینه کننده، طول مدت تماس بیمار با پزشک اصلی، توضیح در مورد بیماری و نظرخواهی از بیمار در تصمیمات طبی بود. نتیجه گیری: به نظر تیم مراقبتی، نحوه فعلی انجام راند بالینی می تواند سبب بروز نارضایتی در بیماران شود و آثار نامطلوبی داشته باشد. بازنگری و اصلاح روند کنونی راند بالینی می تواند این فرایند را بهبود بخشد.